Antimikrobna aktivnost bagremovog meda

Abstract

Antibakterijsko, antifungicidno i antivirusno dejstvo meda poznato je od davnina i najvećim delom potiče od vodonik-peroksida, koji nastaje aktivnošću enzima glukoza-oksidaza koji pčele izlučuju u med. Pored vodonik-peroksida, antimikrobnoj aktivnosti meda doprinose i neperoksidna jedinjenja čija je zastupljenost u medu direktno povezana sa njegovim botaničkim poreklom, načinom obrade i dužinom čuvanja. U ovom radu ispitana je antimikrobna aktivnost bagremovog meda prema različitim vrstama patogenih mikroorganizama. Za one izolate kod kojih je agar difuzionom metodom utvrđena antimikrobna aktivnost bagremovog meda, određene su minimalne inhibitorne (MIC) i minimalne letalne (MLC). Najbolju aktivnost bagremov med je pokazao prema soju Staphylococcus aureus TL, kod koga je zona inhibicije sa 25%, 50% i 75% rastvorom bagremovog meda bila šira od zone postignute sa 3% rastvorom H2O2. Antimikrobnu aktivnost bagremov med je pokazao i prema vrstama Escherichia coli, Salmonella enteritidis, Shigella sonnei, Bacillus cereus, dok antimikrobna aktivnost nije uočena prema vrstama Staphylococcus epidermidis, Listeria innocua, Listeria monocytogenes Bacillus subtilis, Bacillus pumilus i Candida albicans.